„Wojna to tylko kwiat”, czyli kolejny Wieczór z monodramem

Data publikacji: 9 lutego, 2017

Strona główna » „Wojna to tylko kwiat”, czyli kolejny Wieczór z monodramem

„Wojna to tylko kwiat” jest w jakimś sensie zwieńczeniem teatralnej trylogii. Trzecim monodramem Agnieszki Przepiórskiej, do tekstu Piotra Rowickiego i w reżyserii Piotra Ratajczaka. Zaczęło się od „I będą święta”. Bohaterka mierzyła się z żałobą po śmierci męża, ważnej, publicznej osoby. Mierzyła się wbrew tradycji, oczekiwaniom, normom i zwyczajom. Wymykając się psychologicznym schematom i społecznym wzorcom, starała się odnaleźć siłę i odwagę do dalszego życia. W „Tato nie wraca” bohaterka była kobietą sukcesu, menadżerką w banku, która odbywała swoistą podróż do utraconego dzieciństwa bez ojca, zmagając się z niespełnionymi oczekiwaniami, lękami i nieukojonym bólem.

Wojna to tylko kwiat to opowieść byłej reporterki wojennej, która po zakończeniu kariery dziennikarskiej, musi stoczyć jeszcze jedną walkę, może najważniejszą, o siebie i swoją rodzinę. Historia zaczyna się od podziękowań. Standardowe, gładkie słowa podziękowań nagle zaczynają przypominać wściekłą serię z karabinu maszynowego, pełną wyrzutów i oskarżeń. Reporterka na naszych oczach odtwarza obrazy, z którymi nie wie co zrobić. Nie wie też co robić, ze swoim „nowym” życiem, bez adrenaliny, wyzwań, emocji i strachu, jak przetrwać w domowym okopie gotując jarzynową i smażąc naleśniki. Jak z relacji live dla tysięcy widzów przejść do rozmowy na żywo z żywym synem i mężem. Opowieść dzieje się w różnych miejscach, w przeszłości i przyszłości, centrum działań wojennych miesza się z jej własnym mieszkaniem. Kolejne osoby które mają jej pomóc, piknik militarny, redakcja, wreszcie szpital psychiatryczny. Nie wiemy co jest prawdą, a co zmyśleniem, jak mówi sama reporterka: Wojny nie ma. Nigdy nie było. Nie wierzcie im, nikomu nie wierzcie. Monodram nie jest manifestem pacyfistycznym, ani też doraźnym głosem w jakiejś dyskusji, to uniwersalna historia, którą pozostawia więcej pytań i wątpliwości, niż daje odpowiedzi.