Fotomigawka Andrzej Dąbrowski to znakomity jazzowy perkusista i wytrawny wokalista. W ankietach miesięcznika „Jazz” pod koniec lat 50. i w latach 60. uznawany był za najlepszego polskiego perkusistę jazzowego. W 1961 niemiecki „Jazz Podium” ogłosił Dąbrowskiego najlepszym perkusistą „Bloku Wschodniego”. Nagrywał płyty z czołowymi postaciami światowego jazzu. Wśród nich warto wymienić niektórych: Stan Getz, Art Farmer, Don Ellis, Bud Powell, Johnny Griffin, Jon Hendricks, Josefine Baker, Albert Mangelsdorf, Toots Thielemans, Paul Gonzalves, Brad Terry, Bernt Rosengren. Jako wokalista wydał kilka własnych krążków. Do historii polskiej muzyki rozrywkowej przeszedł jako niezrównany wykonawca popularnych piosenek pisanych także przez jazzmanów, choćby przez Jana Ptaszyna Wróblewskiego („Zielono mi”).  Jak mówi sam artysta – muzykiem został trochę przez przypadek (szczęśliwy przypadek): „Początek był nietypowy: nie zdałem egzaminów wstępnych do ogólniaka (oblałem matematykę). W tym samym roku w Krakowie, moim rodzinnym mieście, otwierało się liceum muzyczne. Bez trudu zdałem tam egzamin – na fortepian. Jednak podczas przesłuchania profesor Józef Stojko, mój późniejszy nauczyciel, zasugerował moim rodzicom, że syn ma doskonałe poczucie rytmu i powinien grać na perkusji. Tak się też stało. Moimi kolegami ze szkolnej ławki byli Wojtek Karolak, Zbyszek Namysłowski, Jan Byrczek. Stworzyliśmy zespół dixielandowy. Zaczynaliśmy od występów na szkolnych zabawach. Pewnego dnia moją grę na perkusji usłyszał Andrzej Kurylewicz i zaproponował pracę w trio z Wandą Warską. Pracowaliśmy razem dwa lub trzy lata. Potem grałem z Janem Ptaszynem Wróblewskim i tak się powoli rozkręciło…”