[:pl]„Magda Umer – Recital 65” to najnowszy projekt Artystki – mistrzyni interpretacji piosenki literackiej. Tytuł nawiązuje do jej niedawnych 65 urodzin. W koncercie usłyszymy nie tylko utwory z dwóch ostatnich płyt – „Noce i sny” oraz „Wciąż się na coś czeka”, ale tez znane, lubiane i zawsze oczekiwane piosenki z jej repertuaru, śpiewane od lat, właściwie już wizytówki i samej artystki i także gatunku piosenki literackiej, miedzy innymi „Już szumią kasztany”, „Oczy tej małej” czy „O niebieskim pachnącym groszku”.
Kierownictwo muzyczne koncertu sprawuje Wojciech Borkowski, pianista, autor większości aranżacji, któremu będzie towarzyszyć grupa młodych, wybitnych muzyków: Bartłomiej Krauz (akordeon), Piotr Maślanka (perkusja), Paweł Stankiewicz (gitara) oraz Maciej Szczyciński (kontrabas).
„Od kiedy dowiedziałam się, że moich płyt słucha, nie rozumiejący słowa po polsku, profesor Peter Russell z Nowej Zelandii, poważniej traktuję moje nucenie. Pan profesor słyszy tam także uśmiech, a to przecież międzynarodowy środek wyrazu. Uśmiecham się do państwa po polsku i we wszystkich językach świata!”
Magda Umer
[:en]
„Magda Umer – Recital 65” to najnowszy projekt Artystki – mistrzyni interpretacji piosenki literackiej. Tytuł nawiązuje do jej niedawnych 65 urodzin. W koncercie usłyszymy nie tylko utwory z dwóch ostatnich płyt – „Noce i sny” oraz „Wciąż się na coś czeka”, ale tez znane, lubiane i zawsze oczekiwane piosenki z jej repertuaru, śpiewane od lat, właściwie już wizytówki i samej artystki i także gatunku piosenki literackiej, miedzy innymi „Już szumią kasztany”, „Oczy tej małej” czy „O niebieskim pachnącym groszku”.
Kierownictwo muzyczne koncertu sprawuje Wojciech Borkowski, pianista, autor większości aranżacji, któremu będzie towarzyszyć grupa młodych, wybitnych muzyków: Bartłomiej Krauz (akordeon), Piotr Maślanka (perkusja), Paweł Stankiewicz (gitara) oraz Maciej Szczyciński (kontrabas).
„Od kiedy dowiedziałam się, że moich płyt słucha, nie rozumiejący słowa po polsku, profesor Peter Russell z Nowej Zelandii, poważniej traktuję moje nucenie. Pan profesor słyszy tam także uśmiech, a to przecież międzynarodowy środek wyrazu. Uśmiecham się do państwa po polsku i we wszystkich językach świata!”
Magda Umer
[:]
