„Kruche” jest pod wieloma względami rozwinięciem muzycznym osadzonego w latach siedemdziesiątych Eskapisty, ale odróżnia się od poprzednika mocniejszym, elektrycznym charakterem, gdzie przesterowana gitara basowa zastępuje kontrabas, a nawet delikatne ballady opowiadają raczej o zmierzchu cywilizacji niż o sprawach sercowych. Koniec świata i jego bardziej osobista, miniaturowa wersja – śmierć i idące za nią zapomnienie są zresztą powracającym motywem na „Kruchym” (roboczy tytuł „The Optimist”). Ale jest to też album bezwstydnie ekstrawertyczny, punktowany rockowymi odezwami: zagrzewającymi do walki z despotami, opiewającymi miłość wbrew entropii i wiarą w siłę, która tkwi z pozornej słabości: to co kruche bywa też nad wyraz mocne.

Gaba Kulka oficjalnie karierę, muzyczną̨ rozpoczęła w 2006 roku od samodzielnie nagranej i wydanej własnym sumptem płyty „Out”. To wtedy zaczęły zauważać ją media. Jednak przełomem był wydany z wielkim hukiem trzy lata później „Hat, Rabbit”. Posypały się̨ laury: „Mateusz” radiowej Trójki, nominacja do paszportu Polityki, złota płyta i doskonałe recenzje, a także Fryderyk dla „wokalistki roku”. Chwilę̨ później światło dzienne ujrzał „Sleepwalk”, wspólne dzieło Gaby i znanego m.in. z zespołu Futro, Konrada Kucza. Był to pierwszy z licznych i różnorodnych projektów, w jakich artystka wzięła udział (od piosenek Iron Maiden w autorskich aranżacjach zespołu Baaba po piosenki Wojciecha Młynarskiego) zanim publiczność́ mogła usłyszeć́ kolejny w pełni autorski, premierowy album: długo wyczekiwany, świetny „The Escapist” wydany w 2014 roku. Na płycie słychać́ jak wyraźnie zarysował się̨ muzyczny charakter Gaby. Czuć silne inspiracje gigantami piosenki lat 70-tych, jazzem i folkiem, ale i krzykliwymi latami 80-tymi – w singlowym utworze „Wielkie wrażenie”. We wrześniu 2016 ukazało się nowe wydawnictwo Gaby zatytułowane „Kruche”. Album zebrał bardzo dobre notowania u recenzentów.

fot. Magda Hueckel