Nieprzerwana pępowina, Matka i Syn, relacja pomiędzy tymi dwojga. Tytułowa Matka, podstarzała i zrujnowana wdowa-arystokratka zarabia na życie ręcznymi robótkami. Utrzymuje dwudziestokilkuletniego syna Leona – filozofa, myśliciela wieszczącego koniec cywilizacji. Matka poświęca się dla pierworodnego i jednocześnie czyni mu z tego powodu wyrzuty. Otacza syna opieką, okazuje mu miłość, ale jęczy nad swoim matczynym bólem i cierpieniem, bywa też okrutna. Pije wódkę i bierze morfinę, używek dostarcza jej zresztą sam Leon. Idee syna raz wydają jej się bliskie i ważne – jest wówczas z niego dumna, innym razem uznaje je za dziwaczny i niezrozumiały bełkot.

Spektakl nagradzany i zapraszany – Polska, Edynburg – Szkocja, Sydney i Melbourne – Australia, Sztokholm – Szwecja, Lyon – Francja, Vladikavkaz – Osetia Półn., Stepanakert – Górny Karabach.

„W swojej twórczości dążę do ciągłego rozwoju autorskiej formy poetycko-metaforycznej, najczęściej w formie monodramów jako nurtu teatru alternatywnego, otwartego na dialog o obecnej roli teatru zachęcając do wzajemnego oddziaływania, głębokiego zrozumienia i życzliwości międzykulturowej. Wiedza, jaką wyniosłam z Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Polsce, staży w Indiach, Kanadzie i Norwegii, Szkoły Antropologii Teatru Eugenio Barby czy Performance Studies na Uniwersytecie w Sydney w połączeniu z międzynarodowym doświadczeniem zawodowym dała możliwość rozwoju perspektywy twórczej inspirowanej lokalnym środowiskiem, z poszanowaniem prostoty i minimalizmu. Moja praca zdobywa uznanie w wielu miejscach na świecie w Australii, Albanii, Armenii, Belgii, Francji, Karabachu, Niemczech, Iranie,Izraelu, Kazakhstanie, Kosowie, Luksemburgu, Macedonii, Osetii, Polsce, Rumunii, Rosji, Szkocji, Słowacji, Szwecji, Ukrainie, UK, Zjednoczonych Emiratach.” Jolanta Juszkiewicz

Nieprzerwana pępowina, Matka i Syn, relacja pomiędzy tymi dwojga. Tytułowa Matka, podstarzała i zrujnowana wdowa-arystokratka zarabia na życie ręcznymi robótkami. Utrzymuje dwudziestokilkuletniego syna Leona – filozofa, myśliciela wieszczącego koniec cywilizacji. Matka poświęca się dla pierworodnego i jednocześnie czyni mu z tego powodu wyrzuty. Otacza syna opieką, okazuje mu miłość, ale jęczy nad swoim matczynym bólem i cierpieniem, bywa też okrutna. Pije wódkę i bierze morfinę, używek dostarcza jej zresztą sam Leon. Idee syna raz wydają jej się bliskie i ważne – jest wówczas z niego dumna, innym razem uznaje je za dziwaczny i niezrozumiały bełkot.

Spektakl nagradzany i zapraszany – Polska, Edynburg – Szkocja, Sydney i Melbourne – Australia, Sztokholm – Szwecja, Lyon – Francja, Vladikavkaz – Osetia Półn., Stepanakert – Górny Karabach.

„W swojej twórczości dążę do ciągłego rozwoju autorskiej formy poetycko-metaforycznej, najczęściej w formie monodramów jako nurtu teatru alternatywnego, otwartego na dialog o obecnej roli teatru zachęcając do wzajemnego oddziaływania, głębokiego zrozumienia i życzliwości międzykulturowej. Wiedza, jaką wyniosłam z Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Polsce, staży w Indiach, Kanadzie i Norwegii, Szkoły Antropologii Teatru Eugenio Barby czy Performance Studies na Uniwersytecie w Sydney w połączeniu z międzynarodowym doświadczeniem zawodowym dała możliwość rozwoju perspektywy twórczej inspirowanej lokalnym środowiskiem, z poszanowaniem prostoty i minimalizmu. Moja praca zdobywa uznanie w wielu miejscach na świecie w Australii, Albanii, Armenii, Belgii, Francji, Karabachu, Niemczech, Iranie,Izraelu, Kazakhstanie, Kosowie, Luksemburgu, Macedonii, Osetii, Polsce, Rumunii, Rosji, Szkocji, Słowacji, Szwecji, Ukrainie, UK, Zjednoczonych Emiratach.” Jolanta Juszkiewicz